เราทุกคนคงเคยเห็นไทเกอร์ (Tiger Woods) สวมเสื้อสีแดงในการเล่นในวันอาทิตย์ แต่เพราะเหตุใดเขาจึงยึดถือพฤติกรรมแบบนั้น  มันเป็นเพียงพิธีทางความเชื่อ หรือว่ามันมีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นกันแน่  คำตอบนั้นก็คือที่จริงแล้ว การใส่เสื้อสีแดงมีผลต่อการเล่นเกมของไทเกอร์เป็นอย่างมาก ไทเกอร์รู้สึกมุ่งมั่นอุกอาจมากขึ้น เมื่อสวมเสื้อสีแดง  เขารู้ว่าตนเองจะต้องเล่นอย่างดุดันในวันอาทิตย์เพื่อที่จะทำคะแนนให้ตำ่และให้ได้มาซึ่งชัยชนะ

 คำถามที่สำคัญคือ “การใส่เสื้อสีแดงทำให้ไทเกอร์รู้สึกดุดันมากขึ้นในสนามกอล์ฟได้อย่างไร” และที่สำคัญไปกว่านั้น “เสื้อสีแดงของไทเกอร์จะสามารถช่วยเกมกอล์ฟของคุณได้อย่างไร”

 เพื่อที่จะตอบคำถามนี้ เราต้องพิจารณาความหมายของสีแดงก่อน โดยทั่วไปแล้วสีแดงมีความหมายในนัยยะของความรุนแรงอุกอาจและความอหังการ ตัวอย่างที่เราเห็นได้ชัดก็คือ นักต่อสู้วัวกระทิง         (มาธาดอร์) ใช่ผ้าคลุมสีแดงเพื่อที่จะกระตุ้นให้วัวกระทิงมีความก้าวร้าวรุนแรงและเข้ามาจู่โจมที่เขา นอกจากนี้สีแดงยังหมายถึงไฟ และเมื่อคุณมีใจที่ร้อนรนอย่างไฟ คุณก็จะแสดงออกด้วยความอหังการมากขึ้น

 เหตุผลที่สองที่ว่าทำไมการใส่เสื้อสีแดงของไทเกอร์ทำให้เข้าเกิดความมุ่งมั่นอุกอาจนั้นเกี่ยวข้องกับเรื่องรากฐานทางทฤษฎีของการรับรู้และเข้าใจเกี่ยวกับตนเอง พูดง่าย ๆ ก็คืออารมณ์ความรู้สึกที่เรามีนั้นมันเป็นผลมาจากการแสดงออกของเรา สมองของเรารับรู้ความรู้สึกมาจากร่างกาย ตัวอย่างเช่น ถ้าเรายิ้ม เราก็จะรู้สึกมีความสุขมากขึ้นถึงแม้ว่าเราจะแกล้งยิ้มก็ตาม เราได้รับความรู้สึกที่มีความสุขจากการที่เราได้ยิ้ม ในกรณีของไทเกอร์ที่เขาใส่เสื้อสีแดงในวันอาทิตย์ก็เช่นกัน วัตถุประสงค์หลักก็เพื่อที่จะทำให้เขามีความมุ่งมั่นอุกอาจและร้อนรนในการที่จะทำคะแนนให้ต่ำในวันอาทิตย์

 หลักการเสื้อสีแดงของไทเกอร์สามารถมีผลต่อเกมกอล์ฟและทัศคติกอล์ฟของคุณได้อย่างมาก เรามาลองใช้หลักการนี้กับการสร้างความมั่นใจในเกมกอล์ฟของคุณกัน  วิธีสร้างความมั่นใจนั้นมีหลายแบบมาก แต่วิธีหลักประการหนึ่งคือ การทำตัวให้มีความมั่นใจ   วิธีที่เราแสดงออกมาในสนามกอล์ฟหลังการตีช็อต หรือพัตต์ที่พลาด สามารถส่งผลอย่างมากต่อความมั่นใจที่เรามีสำหรับหลุมถัดไป  ยกตัวอย่างเช่น การเดินออกจากกรีนด้วยอาการไหล่ตกและคอตกหลังจากพลาดในการพัตต์ง่าย ๆไป จะทำให้นักกอล์ฟรู้สึกมั่นใจน้อยลงสำหรับหลุมต่อจากนั้น  นักกอล์ฟผู้นี้สรุปความจากภาษากาย (ไหล่ตก) ว่าต้องมีอะไรผิดปกติเป็นแน่  ในทางกลับกัน หากนักกอล์ฟเพิ่งได้หลุมแย่มาก แต่ยังคงสามารถเชิดหน้าและยืดอกไว้ได้ การสูญเสียความมั่นใจก็จะเกิดขึ้นได้น้อยลง

หากคุณต้องการรู้สึกดุดันมากขึ้นในสนามกอล์ฟ ให้ใส่เสื้อสีแดงอย่างไทเกอร์ หรือแพทริค รี้ด (Patrick Reed) ผู้นำหลักการนี้ไปปฏิบัติด้วย  หากคุณต้องการรู้สึกมั่นใจมากขึ้น คุณต้องเดินด้วยความภาคภูมิใจในการเล่นของตัวเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในหลุมนั้น  หากคุณอยากสนุกมากขึ้น ก็จงยิ้มต่อไป

จงไปกับคนที่คุณพามางานเต้นรำด้วย

“ทันทีที่คุณได้ฝึกและได้เรียนรู้ทักษะแล้ว คุณต้องกล้าที่จะเดินออกไปแสดงให้เห็นและเชื่อมั่นในทักษะของตัวเอง”

อารอน แบดเดลีย์ (Aaron Baddeley)

 แม็ค โอเกรดี้ (Mac O’Grady) เป็นหนึ่งในนักกอล์ฟอัจฉริยะที่หาได้ยาก  เขาเป็นกูรูสอนนักกอล์ฟมืออาชีพในทัวร์หลายคนและเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการสวิง  นอกจากนี้ แม็คยังเป็นผู้เล่นที่มีความสามารถอันน่าทึ่งอีกด้วย  เขาเป็นผู้ชนะหลายสมัยในทัวร์และสามารถเล่น scratch golf ได้ด้วยความสามารถของเขาทำให้เขาสามารถลอกเลียนแบบนักสวิงระดับสุดยอดหลายคนในสมัยเขาได้ เช่น ลี เทรวีโน่ (Lee Trevino) จอห์นนี่ มิลเลอร์ (Johnny Miller) และแจ็ค นิคเคลาส์  (Jack Niklaus)  แม็คจะใช้สวิงที่ถอดแบบมานี้โดยขึ้นอยู่กับช็อตหรืออารมณ์ของเขาเอง  แต่น่าเสียดายที่ปรากฏว่าจิตใจของแม็คดูเหมือนจะขัดขวางความสามารถของเขาเอง  เขามีสวิงหลากหลายรูปแบบและมีความคิดเกี่ยวกับสวิงมากมายเสียจนตัวเองสับสน ส่งผลทำให้ขาดความเชื่อมั่นในสัญชาตญาณตัวเองและไม่ได้ทำตามรูปแบบสวิงที่เขาฝึกมา  ผลที่ตามมาคือ แม็คไม่เคยได้รู้ถึงศักย์ภาพที่แท้จริงของตนเองในฐานะผู้เล่น

 นักกอล์ฟส่วนใหญ่เป็นเหมือนแม็ค  หากเล่นได้ดี พวกเขามักทำตามรูปแบบสวิงหลัก ๆ สองสามอย่างที่เขาได้ฝึกฝนมาจากสนามไดรฟ์  อย่างไรก็ตาม หากสถานการณ์เริ่มไม่สู้ดี นักกอล์ฟจะพยายามค้นหาคำตอบทันที  พวกเขาเลิกเชื่อสวิงของตนเอง แล้วเริ่มเปลี่ยนไปใช้รูปแบบสวิงอย่างอื่นที่อาจได้ผลหรือไม่ก็ตาม

คุณรู้หรือไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคุณเปลี่ยนคู่เต้นในงานเต้นรำ  คุณจะโดนตบหน้าเข้าให้น่ะสิครับ  สิ่งเดียวกันนี้จะเกิดขึ้นกับคุณเช่นกัน ถ้าคุณเอาแต่เปลี่ยนวงสวิงในระหว่างรอบ  ทันทีที่คุณเริ่มเปลี่ยนวงสวิง คุณจะสูญเสียความมั่นใจในความสามารถของตนเอง แถมคุณจะสับสนกับสิ่งที่ควรทำด้วย  เมื่อเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น คุณจะรู้สึกได้เลยว่า สนามกอล์ฟได้ตบหน้าคุณเข้าอย่างเต็มแรง

ทุกสิ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับความไว้วางใจ   คุณต้องเชื่อมั่นในคนที่คุณพามาเต้นรำด้วยเสมอ

ไม่มีใครสามารถทำให้คุณรู้สึกต่ำต้อยกว่าได้ หากปราศจากการยินยอมของคุณ”

เอเลนอร์ รูสเวลท์ (Eleanor Roosevelt)

โดยธรรมชาติของมนุษย์นั้นมักจะกังวลกับสิ่งที่ผู้อื่นคิดเกี่ยวกับเรา  อันที่จริง ความกลัวที่มาเป็นอันดับแรกในวัฒนธรรมของเราคือ การพูดในที่สาธารณะ  หลายคนรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เมื่อต้องพูดต่อหน้าเพื่อนร่วมงาน  อัตราการเต้นของหัวใจพุ่งสูง อาการปวดหัวเริ่มมาเยือน และบางครั้งถึงกับลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เตรียมตัวมา  ความประหม่าเช่นนี้เป็นผลอันเกิดจากความกังวลเกี่ยวกับภาพลักษณ์ที่เรานำเสนอต่อคนอื่น  ความกลัวอันยิ่งใหญ่ที่สุดของเราคือการดูเป็นผู้โง่เขลาต่อหน้าผู้อื่น

ความกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้อื่นคิดติดตามเรามาถึงในสนามกอล์ฟด้วย และสามารถทำลายเกมของเราได้  เรื่องราวของเอียน    เบเกอร์-ฟินช์ (Ian Baker-Finch) อธิบายประเด็นนี้ได้อย่างเหมาะสม  เบเกอร์-ฟินช์ชนะ British Open ในปี 1991 แต่ภายในเจ็ดปีหลังจากชัยชนะนั้นเขาก็ลาขาดจากวงการกอล์ฟมืออาชีพไป  มีปัจจัยหลายอย่างที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจดังกล่าว  ปัจจัยอย่างหนึ่งคือ รอบโอเพ่นอันน่าอับอายด้วยคะแนน 92 ของเขาที่ British Open ณ Troon และปัจจัยอีกอย่างคือ การไม่ผ่านรอบตัดตัว 32 ครั้งติดกัน  อย่างไรก็ตาม เบเกอร์-ฟินช์กล่าวว่า ประเด็นหลักที่ทำให้เขาออกจากทัวร์คือ แรงกดดันว่าทุกคนจะคิดอย่างไรกับการเล่นที่ไม่เอาไหนของเขา  เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “สิ่งที่ผมอยากทำได้ คือการเปลี่ยนชื่อตัวเอง กลับมาในร่างที่ต่างจากเดิม และไปเล่นโดยปราศจากแรงกดดันของการเป็นเอียน เบเกอร์-ฟินช์”

 อีกเรื่องหนึ่งที่คล้ายกันนี้คือ การเล่นของเฮล เออร์วิน (Hale Irwin) กับนักกอล์ฟหนุ่มชื่อว่า มาร์ค โอเมร่า (Mark O’Maera)  ในวันนั้น โอเมร่าเล่นได้แย่มากและรู้สึกอับอายที่เล่นได้แย่ต่อหน้าเพื่อนร่วมอาชีพทั้งหลาย  หลังจากรอบนั้น เขาไปหาเฮล เออร์วิน และขอโทษสำหรับการเล่นที่แย่ของเขา  เออร์วินตอบชัดเจนทันทีว่า เขาไม่สนใจหรอกว่า พาร์ทเนอร์เล่นเป็นยังไง เขาห่วงแต่การเล่นของตัวเขาเองเท่านั้น

 คราวหน้าที่คุณก้าวเข้าสนามกอล์ฟ จงเอาอย่างเฮล  จงโฟกัสที่ตนเอง  อย่าไปกังวลว่าผู้อื่นจะคิดอย่างไร เพราะผมรับรองได้เลยว่า เพื่อน ๆ คุณเขาไม่ได้ห่วงคุณ คะแนนของคุณ หรือสวิงของคุณหรอก  พวกเขากำลังทำสิ่งที่คุณควรทำ  นั่นคือ คิดถึงแต่เรื่องของตัวเอง และคิดว่าพวกเขาดูเท่แค่ไหนในเสื้อสเวตเตอร์กอล์ฟตัวใหม่

“การเพ่งสมาธิเป็นเวลาสี่ชั่วโมงจะทำให้คุณอ่อนล้าทางจิตใจ”

เซอร์จิโอ้ การ์เซีย (Sergio Garcia)

คุณควรคิดถึงสมาธิในฐานะที่เป็นเหมือนอ่างเก็บน้ำที่เป็นแหล่งสะสมพลังงานทางด้านจิตใจ  ในการเล่นให้ดีที่สุด คุณต้องปล่อยให้สมาธิไหลออกมาเวลาคุณตีลูก  อย่างไรก็ตามหากประตูกักน้ำเปิดกว้างเกินไปและคุณเพ่งสมาธิอย่างหนักตลอดทั้งรอบ แหล่งสะสมพลังงานก็อาจหมดไปเร็วเกินควรได้  เพื่อเป็นการรักษาทรัพยากรพลังทางด้านจิตใจนี้ไว้ ประตูกักน้ำจะต้องเปิดในเวลาที่เหมาะสมที่สุดเท่านั้น

ระดับสมาธิขั้นสูงสุดใช้เวลาในการก่อตัวขึ้น  เหมือนกับน้ำที่ไหลเข้าไปในอ่างเก็บน้ำ สมาธิของคุณต้องค่อย ๆ พัฒนาขึ้นตามลำดับ ถึงจะสามารถเพิ่มตัวขึ้นอย่างรวดเร็วได้  ดังนั้น จึงเป็นสิ่งสำคัญที่นักกอล์ฟควรพัฒนารูทีนที่ช่วยในการปลดปล่อยสมาธิ แต่สามารถปิดการทำงานได้ เพื่อที่แหล่งสะสมพลังงานทางด้านจิตใจจะไม่แห้งหายไป  รูทีนนี้ควรทำให้สมาธิสามารถก่อตัว และพุ่งออกในเวลาที่เหมาะสมที่สุด

รูทีนการฝึกสมาธิที่เข้าถึงพลังงานทางด้านจิตใจได้อย่างมีประสิทธิภาพที่สุดนั้นประกอบไปด้วยสี่ขั้นด้วยกัน  ในการเข้าสู่ขั้นใดขั้นหนึ่ง ให้จินตนาการปุ่มหมุนที่ใช้ในการควบคุมการปลดปล่อยกระแสน้ำจากอ่างเก็บน้ำ  เมื่อหมุนปุ่มขึ้น กระแสสมาธิจะสะสมตัวมากขึ้น ทำให้นักกอล์ฟโฟกัสกับสิ่งที่จะทำเพิ่มขึ้น  อย่างที่หนังสือชื่อ Mental Rule: Be Trigger Happy ได้อธิบายไว้  นักกอล์ฟต้องหาตัวกระตุ้นให้เจอ (ไม่ว่าจะเป็นคำพูด หรือการกระทำ) ที่จะหมุนปุ่มให้ถึงระดับที่เหมาะสม  นอกจากนั้น นักกอล์ฟควรมีตัวกระตุ้นที่ต่างกันสำหรับทั้งสี่ขั้น

ขั้นแรกของสมาธิเรียกว่า “โซนความสนุก (fun zone)” ซึ่งเริ่มหลังจากที่คุณได้ตีลูกไปแล้ว  ในขั้นแรกนี้ นักกอล์ฟจะเพลิดเพลินกับต้นไม้ใบหญ้า นกน้อยทั้งหลาย หรือบทสนทนารื่นเริงกับผู้เล่นพาร์ทเนอร์  ตอนนี้ ปุ่มหมุนสมาธิของคุณจะถูกตั้งไว้ที่ระดับต่ำสุด นั่นคือ หมายเลขหนึ่ง

ขั้นต่อไปเรียกว่า “โซนความคิด (think zone)”  และเริ่มตอนที่ผู้เล่นมาถึงที่ลูก  ตอนนี้ผู้เล่นต้องหมุนปุ่มสมาธิขึ้นถึงประมาณระดับ 3 ในขั้นนี้ นักกอล์ฟจะคิดถึงกลยุทธ์ที่จะใช้ เช่น ช็อตนี้กี่หลา สภาพกระแสลม ช็อตนี้จะดรอว์ หรือเฟดไหม รวมถึงจุดที่ลูกควรหยุด

หลังจากที่ได้เลือกกลยุทธ์ที่จะใช้แล้ว นักกอล์ฟจะเข้าสู่ “โซนความรู้สึก (feel zone)”  ตอนนี้ระดับสมาธิถูกเร่งขึ้นไปที่หมายเลขเจ็ด ผู้เล่นโฟกัสกับช็อตที่จะต้องทำ  ถ้าช็อตนั้นจะเป็นเฟด นักกอล์ฟจะสัมผัสได้ถึงเฟดด้วยการฝึกสวิง  หรือถ้าช็อตนั้นจะเป็น ดรอว์ช้า ๆ นักกอล์ฟก็พยายามจะรับรู้ความรู้สึกนั้น

ทันทีที่นักกอล์ฟพร้อมจะตีช็อตนั้น เขาจะเข้าสู่ “โซนออกตัว (go zone)”  ประตูแห่งสมาธิจึงเปิดกว้างออก ตอนนี้สมาธิจะเริ่มพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ และปุ่มได้ถูกตั้งไว้ที่ระดับสูงสุด นั่นคือสิบ  หลังจากที่ได้เล่นช็อตและวิเคราะห์ต่อจากนั้นแล้ว สมาธิของคุณจะกลับสู่ระดับต่ำสุด  ผู้เล่นกลับเข้าสู่โซนความสนุกและควรเพลิดเพลินกับการเดินไปยังลูกต่อไป  จากนั้นรูทีนในการสร้างสมาธิจึงเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง และเกิดขึ้นซ้ำอย่างนี้ไปตลอดรอบ

ไทเกอร์ วู้ดส์ เคยกล่าวว่าเขามีรูทีนในการสร้างสมาธิที่คล้ายกับรูปแบบข้างต้นและมันทำให้เขารู้สึกสดชื่นพร้อมรับมือกับทุก รอบในทุกทัวร์นาเมนท์

“มันใช้แรงวิ่งทั้งหมดที่เจ้ามีเพื่อจะรักษาตำแหน่งให้อยู่ที่เดิม  หากเจ้าต้องการไปที่อื่น เจ้าต้องวิ่งให้เร็วขึ้นอย่างน้อยสองเท่า”

ราชินีโพแดง จาก อลิซในดินแดนมหัศจรรย์ (Alice in Wonderland)

 โซเครติส (Socrates) ได้รับยกย่องว่าเป็นคนที่ปราดเปรื่องที่สุดคนหนึ่งในยุคสมัยนั้น  พอถูกถามว่าอะไรทำให้เขาโดดเด่น เขาตอบว่า “ความฉลาดของผมอยู่ในนี้; สิ่งที่ผมไม่เหมือนกับคนอื่นก็คือ ผมรู้ว่าตนเองมีความโง่เขลาแค่ไหน”

 เมื่อผู้มีความเป็นเลิศพอใจกับความสำเร็จและทักษะของตัวเองจากความอุตสาหะในวงการใดก็ตาม พวกเขาก็ไม่ใช่ผู้เป็นเลิศอีกต่อไป

 นักบาสเกตบอลยอดเยี่ยมตลอดกาลของทีม Boston Celtic อย่างแลรี่ เบิร์ด (Larry Bird) ปฏิบัติตามหลักปรัชญานี้ตลอดทั้งอาชีพของเขา  ถึงแม้ว่าแลรี่จะมีช็อตอันน่าทึ่งและสัญชาติญาณภายในคอร์ทอันดีเยี่ยม เขารู้ดีว่าตนเองสามารถพัฒนาได้ และจะต้องเก่งกว่านี้ให้ได้  แลรี่พูดว่า “ถ้าผมไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองตลอด ผมก็เป็นเพียงอดีต  ผมตั้งใจทำงานหนักเสมอ  ผมเต็มใจที่จะเรียนรู้และพัฒนาตัวเองอยู่ตลอด”  เขารู้ดีว่ามีผู้เล่นมากความสามารถหน้าใหม่ที่พึ่งจบจากมหาวิทยาลัยออกมาอยู่เรื่อยๆ และคนเหล่านี้ก็ต้องการมาแทนที่เขา

 แจ็ค นิคเคลาส์ ผู้ได้รับการโหวตให้เป็นผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมที่สุดแห่งศตวรรษที่ 20 มีความเชื่อคล้ายกับแลรี่ เบิร์ด  เขาพยายามอย่างหนักในการพัฒนาตัวเองเสมอ  ตัวอย่างหนึ่งคือ แจ็คเพิ่งเรียนรู้วิธีการใหม่สำหรับเกมสั้นรอบกรีนของเขาก่อนการแข่ง Masters ในปี 1986  เขาเพิ่งได้วิธีใหม่นี้มากจากชีชี โรดริเกซ (Chi Chi Rodrigues)  อันที่จริง ชีชี กำลังสอนวิธีการเล่นเกมสั้นรอบกรีนให้กับแจ็คกี้ ซึ่งเป็นลูกชายของแจ็คอยู่  จากนั้นแจ็คกี้ก็เล่าให้พ่อฟัง ทำให้แจ็คนำวิธีนี้มาเล่นที่ Augusta และคว้าชัยชนะทัวร์นาเมนท์ไปได้  คุณอาจคิดว่าผู้ชายในช่วงอายุสี่สิบน่าจะพอใจกับทักษะการเล่นของเขาแล้ว แต่ผู้เป็นเลิศไม่เคยหยุดแค่นั้น  ทัศนคติในลักษณะนี้ทำให้แจ็คครองบัลลังก์ของวงการกอล์ฟมาได้เป็นเวลาหลายปี

ไทเกอร์ วู้ดส์ ผู้ที่น่าจะกำลังได้รับการโหวตให้เป็นผู้เล่นที่เยี่ยมที่สุดในศตวรรษนี้ ดูจะไม่เคยพอใจกับการเล่น หรือระดับทักษะของตนเองเลย  ถึงแม้เขาจะชนะเมเจอร์ครั้งแรก นั่นคือ Masters ในปี 1997 ด้วย 12 สโตรค เขาก็ไม่พอใจกับสวิงของตัวเองเลย  ไทเกอร์เชื่อว่า สวิงของตนนั้นยาวเกินไปและหน้าไม้ด้านบนปิดมากเกินไป  เขาไม่สามารถตีช็อตแบบ soft-flowing ที่ต้องใช้เพื่อชนะเมเจอร์รายการอื่นได้  ดังนั้นเขากับโค้ชสวิงของเขานามว่า บุทช์ ฮาร์มอน (Butch Harmon) จึงฝึกฝนและปรับปรุงสวิงใหม่  ทัศนคติที่ไม่เคยพอใจกับตัวเองทำให้ไทเกอร์เป็นผู้ชนะที่อายุน้อยที่สุดของเมเจอร์ทั้งหมด และใครจะรู้ว่าเขาจะชนะอีกกี่ครั้งก่อนที่จะบอกลาวงการไป

อันนิก้า ซอเรนสตั้ม (Annika Sorenstam) ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมที่สุดคนหนึ่งในรุ่นของเธอใน LPGA เธอก็ออกตามล่าภารกิจพัฒนาเกมตนเองเช่นกัน  อันนิก้าและโค้ชของเธอจะเขียนการประเมินผลหลังจากทัวร์นาเมนท์ทุกครั้ง เพื่อระบุสิ่งที่ดีเกี่ยวกับรอบนั้น และสิ่งที่น่าจะทำให้ดีมากขึ้น  จากนั้นเธอจึงไปฝึกในส่วนที่ต้องการการพัฒนา  แม้แต่หลังจากชัยชนะครั้งที่สองจาก U.S Open ด้วยแปดสโตรค เธอก็ยังห่วงผลการประเมินจากโค้ช เพื่อที่เธอจะได้เก่งขึ้นไปอีกสำหรับเมเจอร์หน้า

 หลักการไม่หยุดอยู่กับแค่ระดับทักษะปัจจุบันไม่ได้ใช้ได้ผลกับผู้เล่นยอดเยี่ยมระดับโลกเท่านั้น  เมื่อเราพึงพอใจกับความสามารถของเรา เราก็จะหยุดเติบโตและหยุดบรรลุเป้าหมาย  มีนิทานสุภาษิตเก่าแก่ของแอฟริกาเรื่องหนึ่งที่สอนถึงการที่คนเราต้องก้าวหน้าต่อไปในชีวิต ดังนี้

 ทุกเช้าในแอฟริกา ละมั่งตื่นขึ้นมาและรู้ว่าตนเองต้องวิ่งให้เร็วกว่าสิงโต

ทุกเช้าในแอฟริกา สิงโตตื่นขึ้นมาและรู้ว่าตนต้องวิ่งชนะละมั่งตัวที่ช้าที่สุดให้ได้ มิฉะนั้นมันจะต้องหิวโหย

ไม่สำคัญหรอกว่าคุณคือละมั่ง หรือสิงโต

เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น คุณควรต้องเริ่มวิ่ง

หากคุณต้องการพัฒนาอยู่เสมอ หรือไขว่คว้าตำแหน่งสูงสุดในสาขาอาชีพให้ได้ คุณก็ควรหยิบรองเท้าผ้าใบมาสวมใส่และเริ่มออกวิ่ง